Hülya Şiiri - Erman İlkay

Hani derdin ya dört mevsim on iki ay
Her yanın aşk kokar
Yanımda olmazsan tüm Dünya ağlar
Gittim Hülyam
Sorma dönülmez yollara girdim

tüm hesaplarımı dondurdum
ne alacağım kaldı ne vereceğim hayata
tüm yanlışlarımı inkar ettim
ne günahım kaldı ne sevabım sana
gitme dedin dinlemedim
gittim Hülya'm uzak diyarlara

uçurumlar kazdım tüm korkaklıklara
türküler yaktım sancılı sonbaharlara
sevdam sürgün kaldı yarınlara
tüm korkuları attım havaya
Hülya uyumadım daha

yedi yıl sonra
aklıma yeni geldin sanma
gitmeyendin
bitmeyendin
unut dedin ya dün bana
yedi yıl sonra hala
unutacaktım aslında
sormadan kara toprağa
güvercinlere haber saldım ya çıkmam belki sabaha
Hülya
sorma sakın bana
gitme dedin ya gittim
ama senden başka kimseyi sevemedim
çok ten deydi tenime
hep iklimi soğuk
ne ayaklar ısıttım tırnakları tımar
ne eller tuttum nasırları kanatan
aşk ne unuttum Hülya'm
hem annem derdi bana
yakışmadı hiç kimse sana
gitme dedin gittim Hülya
gel de bekliyorum
yedi yıl oldu
ben hala seni seviyorum...........