Hülya Şiiri - Vahide Kalkan

Bir kadın düşünün! Hayatı ve hayalleri sadece evladı olan Onun için yaşama mücadelesi ve onun için tüm vedaları...
Bir kadın düşünün öyle cesur öyle delikanlı öyle ki sevgisi için kendi olmaktan çıkmış. Kendini sadece egodan oluşmuş biri için heba edecekken o kabustan uyanmış.
Ve korkusuzca dudağındaki uçuğa aldırmadan terk etmiş o kararmış yüreği...
İnanın karamsar bir yüreğe dokunamazsınız. Siz onu aydınlatayım derken bir bakmışsınız sizin yürek olmuş zifiri karanlık.
Evet bazen insan yanılır. Ve evet öldürmeyen acı daha da güçlü yapar seni... sonra ne mi olur. Düştüğün gibi kalkarsın dimdik. Silersin gözünün yaşını.illa birinin mendil uzatması mı lazım ..
hayır ellerimiz ne güne duruyor? silersin sende göz yaşını kendi bluzun ile.
Yıkarsın temizlenir yani bu olsun tek derdin. Temizlendi ya ruhun o kirden sen bunun keyfini yasa doya doya..
Uyandın ya kendin olmadığın o hayattan...
Simdi yeni hülyalar kurma zamanı...
Vakit yeni Hülyaları yaşama vakti...
Vakit gülüşünü gizlememe zamanı. ..
Acın mı geçer gider sonrasında ne güzellikler bahşeder yaradan...
Geçti zaten geçmiş olmalı Çünkü zamanla geçmeyen üzüntü yok! Senin ki de geçti gitti...
Geçmiş olsun kalbi güzel kadın.