Hülasa Şiiri - Mustafa Duvan

Sütçü beygiri koşmayla olmaz yarışçı;
Ceplerden çıkar ceplerden kaşıkçı elması.
Dilden düşürmezler karakteri, namusu;
Ecnebi parayla kuruş etmez tapusu…
Dağ bayırda duyarsın adalet adını,
Köşe başı pusuda alırsın tadını.
Çektikçe çeker bu gaflet çağı içine,
Derine derine tam hayvanın inine…
Hiç ışık yok karanlıktan beslenir yamyam,
Sabah sekizden akşam beşe kadar zam zam…
Gırtlağına çöker gırtlağına şans vermez;
Keser nefesini bir an elini çekmez.
Kanla beslenir kanla merhameti de yok;
Bakmaz gözün yaşına zalimin gücü çok!
Zalim zulmü mazlumun Allah’ından büyük;
Değil güç boğar seni bir kaşık tükürük.
Uyanmanın vakti geldi de geçiyor da,
Geç olacak geç düne yarına bakınca…
Kambur kaldım başım önde sırtım eğik;
Hep yarım kaldım memleketten hep bir eksik…
İhanet hesabı sorulmaz mı namerde?
Bu millete has mı yazıldı düşmek derde?
Garibanın sofrasında yemektir ölüm;
Suyu bile çok görür aldırmaz teyemmüm!
Vatani konular vicdana bırakılmaz;
Kendi ister kendi seçer; hiç akıllanmaz…
Derdimi anlattım birkaç parça cümleyle,
Yaptım derdin tanımı şu atasözüyle.
Fark yok hayvan tımarındaki kaşağıdan;
Adam sandık eşeği; göz açamadık taşağından…