Hülasa Şiiri - Kemal Mutlu 3

Hülasa
Bu ne sessizlik
Bu nasıl boşluk içimdeki
Bu benmiyim
Bana ben değilmişim gibi bakan
Bu nasıl bir yıkım, nasıl bir tarumar
Atom bombası mı yoksa
Yoksa yer sarsıntıları mı
Ya da volkanik patlamalar mı
Kopardı sevgi bağlarımı
Damarlarımda kan
Gözlerimde ışık kalmamış
Ve bomboş bir yürek
Bu ben miyim tanrım
Kim, kimler düşürdü beni bu hale
Kim ölmüş, kim kalmış
Umurumda değil
Duymuyor, hissetmiyorum
Özlemiyorum ana kucağını
Duyamıyorum kardeş sevgisini
Duygularım
Bir yerlere kadar gelip
Tıkanıp kalıyor
By pas yapıyor tüm güzellikler
İçimde bir yerlerden

Yok yok
Bu ben değilim
Bana
Ben değilmişim gibi bakan
Ben kendi ellerimle gömdüm
Kendimi
Çocuk yaşımda hastane çöplüklerine
Burnumda, bozulmuş ilaç kokuları
Kalmış sadece
Beynimde hurda çiviler
Alüminyum, demir, bakır parçaları
Naylon pabuç eskileri
Şeftali çekirdekleri
Öbek öbek, yığın yığın

Uykularımda hep aynı kabus
Kapının önünde duruyor bir fayton
İçinde, başı yere değdi değecek
Bir adam, babam
Bir yerlerden
Burnuma alkol kokusu geliyor
Yüreğim dağlanıyor ta derinden

Bir kötü haber
Uçan kuşun kanadında
Düşüyor bir gece vakti
Minik avuçlarıma
Ağabeyin parkta
Sızıp kalmış bir bantta diyor
Çocuk yüreğim sıkışıyor bir kez daha
Hıçkırarak ağlıyorum

Acı bir bekçi düdüğü yırtıyor
Gecenin bir yarısını
Yataktan fırlıyorum
Gözlerim uyumaktadır henüz
Ağabeyini şişlemişler
Diyor tanıdık bir ses
Ve babam dizlerinin üstünde
Hacıyatmaz gibi biteviye sallanarak
Camın önünde sabahlıyor
Şişlenenlerse karakolda
Bir travma sarıp sarmalıyor
Küçücük bedenimi
Sarmaşık gibi
Tam isabet, tam isabet
Çocuk yüreğim nihayet paramparça

Gözün kör olsun veresiye aldığımız et
Gözün kör olsun, ödünç aldığımız odun
Allah canını alsın Süleyman efendi
Odun borcumuz için
Habire yolumuzu kesen

Defolun düşlerimden
Ev sahiplerimiz
Vampir suratlı umacılar
Size kanlarını vermekten
Kansız kaldı kiracılar

Delikli yüz paralar
Macun kaymaklar
Yukarı mahalledeki düğün
Ve gelinin başından saçılan
Bozuk paralar
Saksıya gömülen
Ve sonra nedense
Hiç bulunamayan
Güzelim yirmi kuruşlar

Pancardan yaptığım kağnı arabaları
Defolun düşlerimden
Neredesiniz çocukluk arkadaşlarım
Göreniniz oldu mu
Yitirdiğim yüreğimi

Yok yok, işte resmen benim bu
Sanki ben değilmişim gibi
Bana bakan aynadaki yüz
Ne hiroşimadaki patlama
Ne devasa açlık afrikadaki
Salt yüreğimde parçalanan
Buz dağları
Ve şu aysbergler, sıra sıra
Üzerime üzerime gelen
Beni böylesine hiç eden
Sevgiye böylesine uzak
Ve bir öylesine de hasret kılan

Umutlarım bir kelebeğin kanadında
Sevgilerim, bilmem hangi mahallenin
Kanalizasyon çukurunda
Şiirlerim bir mezar taşında
İki damla gözyaşı
Delikanlılığım, belli belirsiz
Bir hayvan pisliğinde
Umutlarımsa
Çıkmaz ayın son çarşambasında
Sıra beklemekte yıllardır

Yok canım, yok yok
Bu ben değilim kuşkusuz
Eskiden bir tektim
Şu koca sonsuzlukta
Şimdiyse yüzlerceyim
Şu küçücük aynada
Hepsi bu
Bakın bakın, iyice bakın
Kendimi değil sizleri görüyorum
Aynada

Siz, yazılmamış içten mektuplar
Siz, açılmamış sıcak kucaklar
Siz, kapımı çalan utanç manzaraları
Siz, bir çöplükte bulduğum iki musluk
Siz, suratımda patlayan haksız tokatlar
SİZ, karakolda sabahlayan
Vatan kurtaran aslanlar
Siz, ayılamayan şarap fıçıları
Siz, kuzu eti niyetine soba ateşinde
Közlenen kuru soğanlar
Siz, yerine getirilmeyen vaadler
Siz, yağlı bir dilim ekmeğin üzerindeki
Kırmızı biberler, naneler
Ve asıl siz
Geç çıkan bıyıklarım
Buyrun işte
Ben sizin eserinizim
Ne kadar övünseniz azdır
Çekinmeyin artık
Gelin birer birer
Öylesine büyükki içimdeki boşluk
Hepimize yeter..

1985