Hülâsa Şiiri - Ersin Karaca

düşüncenin gücü adına
benliğimden arındığımı hissediyorum
ruhumu saran aralıkların altında
ilerliyorum iç merkezime doğru
ıslık haykıran rüzgar erimekte ellerimde

sokakların gücü adına
kaskatı çizgiler kaçışıyor gecenin içlerine
bak yine orta halli sokaklar gülüyor sadece insanların yüzüne
yüksek sokaklar uslanmaktan
alçak sokaklarsa usanmaktan aciz durumda

aynaların gücü adına
çok güç
güç bende değil halâ
aynalı kıskaçlardan kaçarken
mahkumluğumu görürüm pencere pervazlarına
zamanın sunacağı her şeyi geri gönderdin sen
her gün başka bir kimlikle çıkıyorsan sokağa
hiç vaaz dinleme nasihat bile hatta

zamanın gücü adına
geri dönmeyen tarafına yelkovan demişler zamanın
akrebi saran beni tutar sürükler peşinde
bütün rakamlar gibi yalnızım oysa
başımda dönenler kadar anlamsızım
ekşi ıslak odun kokusu var sokaklarda
yürüyorum
bir manga asker gibi sol sağ sol sağ
çöp bidonlarından kediler fışkırıyor
benden yüklemek isterdim onlara
ürksünler istemezdim ayak sesimden
oysa tüm köpekler korkmalıydı ya

dalgaların gücü adına
bak yarın yerinde değil halâ
seninle açık ummanlar umuyorum
limanda batan gemilere bırakma

gecenin gücü adına
bezgin vezinler salıyorum geceye doğru
taa ni-içinime bile baktım aradım bulamadıklarımı
yüzleşmeye yetecek kadar direngen ve kararlı
ayırdına vardığım özyarayı iyileştirmeye
cesaret doğuramadım
sağaltamadım bunca yıllık ruh yaralanmalarımı

evrenin gücü adına
nice düş gezginleri sürdüm kapılarına
bıraktım her şeyi böylece kendi haline
şimdi tüm bunalımlarımı
usul usul elzemin geçitlerine sağıyorum
ardımda ve önümde hala biraz evren var
ışığım göğe bakan pencerem kadar
yüzlerce kez yinelenen yanılmalar damıtır
meğer bitmek için başlayan ne de çok şey var
arza bir çentik bırakırsan müstesna
adı sanı yok
sabırla beklemekte
düş-inceler orada

aşkın gücü adına
en haki hakikatler yansıması taşıyan
anlam sızım
sebebi unutulan sevinçler kederlerdir aslında
eski püskü bir türküyle örtüyorum hüzünlü endişeyi
vahşi sevinçlere peşkeş çekiyorum şuursuz trajediyi
düşün çatlağından şefkat sızıyor
ve artık takvim yerine tevekkül astım
saatin yerindeyse sabır duruyor
küçük mucizelere ulak arıyorum
küçümsediğim eski romanlarda buluyorum kendimi
birer ikişer eski satır araları
sarıp sarmalıyor yaralı hayallerimi
bulamadığım cevapları suskunluğundan aldığım
yüzler var biliyorum
küçük öfkeleri büyük nefretlere dönüştüren sen
küçük heyecanları büyük umutlara taşıyan ben
ve derin sizlikler
.......................
hülasa
yenilen birdi
yenilenen sıfır
eskiyen iki.