Hülagû Şiiri - Tunç Ziya Agur

Dayanışma güzel şey desteklerim,
Solidarist bir yaklaşım atamdan yadigar, severim.
Ancak kardeş olmaz bana bu saatten sonra,
Ne kürtten ne islamcıdan.
Değilmi ki terörü bunca yıl kullanan onlar,
Savaşlarında ne ahlak varki barışlarında olsun.

Teröriste sayın deyip ceket ilikleyenin,
Cehillerine hitap ederken
Türkmen'e ne idüğü belirsiz diyen gavata,
Reis diye saraylarda dalkavukluk edenin,
Umut hakkı diye havlayıp hırsını bölüşen bahçıvanın,
Gelmişi geçmişi ne ki, hepsinin sıratına tüküreyim.

Kinle beslenmiş, vicdanı körelmiş,
Yüreği yalanla fesatla görülmüş,
Tek derdi koltuk, olmayan kanında dostluk,
Kim varsa toplanmış aynı damın gölgesine.

Kürsüye çıkacak Hülagû,
gökler gürlesin adıyla,
Kıran girsin düşmanlarına,
yeryüzü titresin elbet gazabıyla,
Ufukta bir hilal, bir pençe, cengiz.

Ey şanlı Hülagû seninle tarihin nabzı atar,
çağları titretir, her bir sefer.
Tahtın göklerde, elinde silahın parlar,
Sana karşı duran, her kimse bir gün,
Mutlaka cehennem ateşinde yanar.

Fırat'tan Dicle'ye, Aras'tan Tuna'ya,
Adın yazılmış mermerlere, taşlara.
Ey Hülagû, ey ulular ulusu,
Seninle destanlaşır her bir yiğitlik, her bir susuzluk,
Bin bir asır geçti, adın dillerde,
Seninle yürüyecek Türk'ün şanlı ordusu.