Hükümsüzlüğüm Ondan Şiiri - Uğur Musab Ş ...

Bu kayıp şehirde kayboldum,
Hükümsüzlüğüm ondan.
Çıkmaz dar sokaklarda,
Çıkar kavgalarında yorulan
Kaybolduğumda kaybetmişim,
Onca sevdiklerimi.
Renksiz solgun fotoğraflarda,
Hayallerimde kalan
Tanrı tanımazları tanımışım,
Dindarlaştırmış asi başımı
Çektikçe çekmişim kürekleri,
Bu yelkensiz gemide
Ne iskele, ne de deli dalgalar
Avutmuş kıyıların kucağında.
Ne “dur” diyen olmuş,
Ne durduran, serseriliğimde.
Saç sakalıma karışmış,
Nikotin sarartmış bıyıklarımı.
Yüzümde, yaşanmış yılların haritası
Söküp almış duygularımı.
Uyur uyanık geçmiş ömrüm,
Düşlerimi çalan yataklarda
Öteler ötesine alıp götürmüş,
Aşka ve nefrete duygularımı
Yıllar gelmiş geçmiş,
Dur durak bilmediğim trenler de
Beton duvar gölgelerinde uyumuşum,
Mütevazi gökdelenlerde
İstasyonlarda üşümüşüm,
İçim cayır cayır yanarken
Sonsuz bir uykuya dalmışım
mezarlıkta, o toprak evdeler de..
Kabir yatak, mezar taşı yastık,
kefenim ince yorgan.
Bedenime köstek ayak ucum
Ve başucumda bağlı urgan
Ne yemek ne içmek,
Ne de doğması beklenen güneş.
Sonunda “cennet” veya da
“Cehennem” denen ebedi vatan
20017