utanıyorum artık insanlığımdan
gördüklerim duyduklarım bulandırıyor midemi,
bu kadar mı kaybetk ruhumuzu
çocuklar ölüyor her gün para için
hangi kağıt parçası hangi metal değer ki
bir çocuğun gülüşüne;
aç geziyor yanı başımızdaki
bayramda işsiz babaları umursamıyoruz
hayvanlar katlediliyor zevk için
küçük kızlara tecavüz
şeytana uymak olmuş kılıfın adı da
şeytan bile şaşırıyordur sanırım
bunca aşağılıklığa ...
sevgi denen şeyi zaten kaybetti insanlar
aşk mı nerede hiç bir fikrim yok
kirli dokunuşlar var düşüncelerde
erkeğin kadına,kadının erkeğe
gör halimizi ey sadakat
malesef sana da sahip çıkamadık
yanyana ama görmüyor birbirini insanlar
çünkü artık insan da akıllı telefonlar var..
utanıyorum insanlığımızdan
müziklerde saçmasapan
yaşananlarda
belki diyordum eskiden
artık eminim kaybettik insanlığımızı
hükümsüzdür...
Kayıt Tarihi : 9.7.2018 03:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!