Hükümsüzdür Şiiri - Mustafa Sade

Durgunlaşma öyle, bendini aşıp
Ak da git istersen… Hükmü kalmadı!
Ve hatta son defa kendini aşıp
Yak da git istersen… Hükmü kalmadı!

Başka bir âleme sürdün şadımı
Boynu bükük koydun her muradımı
Gönül eşiğimden attın adımı
Çık da git istersen… Hükmü kalmadı!

Sevenler yalnızdır yazdım duvara
Okurum, sükûta bürünür nârâ
İstersen hiç bakma yaktığın nâra
Bak da git istersen… Hükmü kalmadı!

Mademki kapandı vuslatın bâbı
Boşaltıp öyle git başımda kabı
Üstüne seçtiğin en pis lakabı
Tak da git istersen… Hükmü kalmadı!

Aynaya bakınca gördüğüm, tasa
Sen de benim gibi kendine susa
Kalbimi kalbinden söküp, mahpusa
Tık da git istersen… Hükmü kalmadı!

Gölgeni öptükçe yanar dudağım
Üstüme çökmekte heyula dağım
Al işte yüreğim, işte şakağım
Sık da git istersen… Hükmü kalmadı!