Hükümsüzdür Şiiri - Mehmet Topbaş 2

Dünden bu güne onca şiir yazdım, kelimeler dillendirdim,
Düşündüm de hangisini ne için dillendirdim, bilemedim,
Hala yazıyorum ama bu şiiri de yazmayı bir borç bildim,
Zira bundan evvel yazdıklarım hükümsüzdür,

İnsanlarla konuşmayı çok severdim,
Hep konuşur ve dinlemeyi de severdim,
Ama bu günlerde susmayı bir borç bildim,
Zira bundan evvel konuştuklarım hükümsüzdür,

Hayatıma yön veren gözler gördüm,
Hele bazı gözler vardı ardından yürüdüm,
Artık gözerimi kapamayı bir borç bildim,
Zira bundan evvel gördüğüm gözler hükümsüzdür,

Onca hayal sığdırdım ufacık yüreğime,
Hepsi hüsranda kaldı gelmedi bu günüme,
Bir borç bildim hepsini gömdüm yüreğime,
Zira bundan evvel kurduğum hayaller hükümsüzdür,

İltifatlar dizdim layık gördüğüm kimselere,
Ve hayatımda bahar havası estirenlere,
Acaba layık mı diye daldım düşüncelere,
Borç bildim söylemeyi, zira iltifatlarım hükümsüzdür,

Hasreti gönlümü yakanlar oldu,
Vuslat beklerken, yine hasret oldu,
Artık bunu söylemek borcum oldu,
Zira buca zamanın hasreti hükümsüzdür

Sukut orucu erdi artık iftara, her orucun iftarı olduğu gibi,
Gaflet uykusu erdi sabaha, gece karanlığına güneş doğmuş gibi,
Hiddetime yenik düştü sabrım, durgun akan su taşmış gibi,
Zira torbanın ağzı açıldı, sözüm ve sukutum hükümsüzdür hiç olmamış gibi,

Yollar vardı hayatımda son durağı sen, saplantılarımın adı sen,
Sözlerimin, gözlerimin, gülüşlerimin ve gözyaşlarımın adresi sen,
Vazgeçilmezimdin ama yolcuya yol gerek ve vazgeçtiğim sen,
Velhasıl velkelâm artık ben varım hayatım da hükümsüz olan sen,