Hükümsüz Suret Şiiri - Esra Menekşe

Tozlu yollarına umut serptiğim keşkeliklerin içinde boğuluyorum..
Yokluk benim eş anlamım ben yoklukla yaşıyorum..
Adını giderken kazımışsın yüreğe, silinmiyor senli satırların izleri.
Bilinmezlikler yüklemişsin sonra omzuma yüküm gittikçe ağırlaşmakta..
Öyle ki ezildikçe suretin daha da belirginleşiyor aynadaki resmime
Bakıyorum ben miyim bu yansıyan çehre, sen misin bu gülümseyen ifade
O ayna hep gülüyor.. Suretini taşıyor ya ondan olsa gerek..
Peki neden yabancı oldu bana bu ayna? ? /
Neden artık kendi yüzümü göremiyorum? ?
Neden yabancıyım yüzüme.. Bulamıyorum…
Suretimi kaybettim duyurulur::
Her bir çizgisi sen diyen.. Biraz nemli gözleri var..
Saçlar aklaşmış, çizgiler daha da çok bağırıyor sen diye…
Hükmü yok adresi yok… Bulan olursa gömsün bulduğu yere…
Çünkü artık o suretin sensiz bir önemi yok…