ilam tahtasında asılı duruyordu
tüm geçmişi
ve altında
hükümsüzdür sözcüğü
henüz inmişti
darağacından sevdanın
hercai yüreğinde közlerin tütsüsü
gözlerinde sönmeye yüz tutmuş
aşkın büyüsü
nice masallar dinlemişti
gökyüzüne uzanan
oturduğu iskemlesinden kalktı
elleriye bir şeyler çizdi boşluğa
başını sağa sola sallarken
kolları koparcasına düştü iki yana
bakındı durdu ufka
irkildi birden
sarsıldı defalarca
aradığını bulmuş gibi
sonra uzandı yere boylu boyunca
tükenişinin resmiydi tavandaki gölgesi
son kez yudumlarken havayı
yüzündeki tebessüm asılı kaldı boşlukta
Kayıt Tarihi : 15.8.2010 04:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)