Hükümsüz Neşter Şiiri - Aynur Dursun

kenti kalabalığıyla gören balkonda
yenemez mavi-hastalığını gemici
yetiştirdiği çiçeklerle sarılı dubasıyla
tararken uzaktaki denizi

(içimde yarısı sevda
yarısı veda mevsimler
birbirine karışır)

karanlığın yüzünde ince bir el titrer
derinlerde duyulan yol semaisi
biz’i siz’e bölen bıçak gölgesi dışarıda
kınına sığınır solungacı bağlı
ölgün imlerin

(gülüşlerim ıslanır
söz biter
neresindesin yanağımın)

uç verir merdiven altında biriken
kovulmuş ünsüz an’lar
deşileceği bir ayak sesi
kulakları mumlu rüzgardan
neşter sorar

(ne sağaltabilirim
ne kesip atabilirim
senden aldığım sensizliği)