Hükümsüz Kalırsın Kendine

Dalına dahi ağırken tüm yaprakların ve çiçeklerin ,
Günışığı misali hayata karışan bir iksirken
yeni güne her göz açışın
Kurak bir sevdanın tutsaklığında
Vakitsiz bir işgale uğramışsa her günün
Kalmaz kendinde ve hiçbir mevsimde hükmün,
Kopartılır kanadın gökyüzündeki
her bir yıldızdan.
Adını dahi unutur masalların.
Derinlerde kaybolur suya bıraktığın
bütün gülüşlerin.
Önce sevincin,
Ümidinin solmamış renkleri,
Sonra sesin ve gölgen dahi dönüp ardını sana
Bir harbin en çetin yerinde
Seni öylece bırakıverirler.
O zaman günışığı oluşunun da ,
Her sabah sevinçli bir doğumla
Ufuk çizgisinde yükselişinin de
Ne lezzeti,ne büyüsü
Ne de aydınlığı kalır
yeni günlerin doğum sancılarında....