Hükümsüz İsyanlar Şiiri - Ulvi Koçu

deli bir tarihe yazıyorum gözlerinin affına sığınarak
uğraksız yolculuklar değil biliyorum
yol yorgunu afet yeri yürek ülkem
gitmesem iyileşecekti heyelana bulanmış ömrüm
uğrasam değişecekti kimliksiz yazgım
şehir şehir gün be gün
ândan kaçmış zaman yolcusuyum
haritalara sorsan gösterir belki
ilmiğe muhtaç boyunlardan biriyim
ne anlar kör burjuva, faşist vardiya
kayıp çocukluğumun âhıdır dünya
anlatsam diner mi doluya teslim gözlerin
yakarsam bağışlar mı duaya açılan ellerin
antik tarihlerde dolaşır ayrılık hicaz makamında
lale devri değil, patrona halil isyanında
ışıksız kitapların kiralık sayfasında...

aşka bulanmış bedenlerde kurşunlanan sevgi
ranza uçlarına yazılmış şiirlerde yiten emek
kör karanlığa sürüklenen gelecek
aykırı yalnızlığımızın çocuklarıdır sevgili;
dağlarına türkü söylenen o coğrafya gibi
acısıyla yandığımız şehir efsanesi değildir
şarkısına hüküm giydiğimiz gece sesidir...

sorgusuz mahkemelerde müebbet kararları
ey sevdanın ölmeye koşan yaralıları
nefesine ipotek koyulan bir aşkı arıyorum
isimsiz ve kurak, yoksul ve çorak bir topraktan taşıyorum
çareye sığınmış zeytin bahçesi gözlerin
onurlu savaş bidirgesi gözlerin
kalbimi kuşatan med ordusu gözlerin
sahi bir düş müydü gözlerin?
ecelsiz yarışlar sağanağı adının geçmediği cümle
vergiye bağlanmış şehir, ilçe, kasaba, köy...
ilk sendeleyişi ömrün sensiz geçen gece şarkısı
yorgun düşmüş bir kuş yankısı
oyy vurgun yediğim, merhemini yitirdiğim
rızasını kaybeden sevda anlatır ancak,
uykusuz gecenin ayrılığa koşan sabahını
masum ve haylaz çocuğun tanrıya koşan âhını...