Hükümsüz Hislerim Şiiri - Mesut Kaplan

Ben sonbaharda ağaçlar yaprak dökerken doğmuş
Kışın o en soğuk şartlarında büyümüş
Ve daha ilkbaharı görmeden ölmüşüm
Mutluluğu kaçıp giden bir kervan sanarken
Hep koparmak istemişimdir dizginlerini yüreğimin

Yalnızlığa oynuyorum yine bu akşam
Zaten bitmek üzere rakım ve cigaram
Oysa ben hep
Hasret akşamlarının
Özlem şafağında sevmiştim seni

Şimdi anlıyorum ki
Sevgiler sahteymiş, mutluluklar yalan
Yalanmış lan ne varsa
Gençliğimden arta kalan

Hüzün bulutları çöktü yine bu akşam
Kararttı dünyamı
Bilmiyorum bu hayallerimin üstüne yağan kaçıncı kar
Bu kaçıncı veda sarılmadan bir umuda

Yoksulluk bir taht gibi sanki
Babadan oğula geçmekte
Izdırapla dolu gençliğimi yitirdim ben
Mutluluklar içinde
Limansız bir gemi gibi
Nasıl da dolaşmış yüreğim elden ele
...ve biliyor musun
Radyodaki şarkılar hiç değişmemiş
Hep seni hep beni hep bizi anlatıyor
Yüreğimdeki yaralar bıraktığın gibi
Hep sana hep bana hep bize kanıyor
Bilmiyorum mutluluk hangi pazarda, ne ile satılıyor

Yıllarca bir sığıntı gibi
Dolaşıp durdum gönüllerde
Ne ben bulabildim sebebini
Ne de sordum kimselere
Öğrendiğim tek bir şey var
Şu yaşam denen adi celsede
Dişlerin kanasa da tükürmeyeceksin yere

Ben de isterdim buzu teninde söndürmeyi
Ben de isterdim
Hasreti varlığımla yok etmeyi
Ben de bilirdim
Menteşeleri koparırcasına kapıları çarpıp gitmeyi

Yok yoook
Bugünden uzak, yarından yakın ne varsa
Alsın alacağını durmasın bir dakika
Ben ki nice aşkları emanet bırakmışım ümitsiz yarınlara
Ben ki nice dostlukları hibe etmişim bir adi yalana
Ben ki farkında olmadan yıllarca
Ne yılanlar beslemişim koynumda
Şimdi ise narkoz yemiş hayvan gibiyim
Duramıyorum ayakta
Kayboldum umutlarımın çıkmaz sokaklarında
Ve döktüm kafamdan düşüncelerimi
Bir bir geleceğe dair ne varsa

Offf offff off
Damla damla yağıyor üstüme
Kahpelik bu kentte
Ve sessizlik haykırıyor yanı başımda
Bir yavru kedinin miyavlaması bile
Yırtıyorken karanlığı inceden inceye
Sen sevme sevdiğime de inan ma

(bestelenmiş şiir)