Hükümsüz Şiiri - Hanifi Kara

HÜKÜMSÜZ

İlmi olmayan kişi, meyvesiz ağaç gibi
Bakmazsanız bor olur, bağ olur mu üzümsüz?
Ölüm/yaşlılık hâriç, her şeyin çâresi var
Onun dışında kalan, olmamalı çözümsüz.

Birbirine benzemez, insanoğlunun şekli
Mümin ol kimsedir ki, hem imanlı/yürekli
Mensubunu bekliyor, ikisi de gerekli
Kim demiş cennet ucuz, cehennem de lüzumsuz.

Ülkeler güzelleşir, bahçesiyle/bağıyla
O heybetli akbaşlı, kekik kokan dağıyla
Ağaçlar bile gürler, dalıyla/yaprağıyla
Ne düğün dernek olur, akrabasız/hısımsız.

Kirli çamaşırları, teşhir edip serecek
Kötülük yapanları, tarih bir gün yerecek
Kendine faydası yok, topluma ne verecek
Neye yarar bir düşün, bir insan ki hazımsız.

Beni bu hâle koyan, kalbim ile dilimse
Cehâletin panzehri, ortak payda bilimse
Nakil ile çelişmez, eğer ilim ilimse
Akla/nakle ters düşen, her ne varsa hükümsüz…

26/01/’14
Hanifi KARA