Hükümsüz Şiiri - Mustafa Ayvalı

Canhıraş şiirde yorgun kalemin,
Tendeki yangına hükmü geçmiyor.
Bir nefes dumanda sönen âlemin,
Karakışlaşında gülüm açmıyor.

Oysa ben çocuktum; kiminde gülen,
Kiminde ağlarken gönlünü çelen
Şimdi ne oldu da göklerden gelen,
Ulvi özgürlüğe kuşlar uçmuyor.

Ne ettiyse özüm devran sorgular.
Dilimdeki her söz ah-ı vurgular.
Dalıp da gidende yersiz kurgular,
Şu serhat şehrimden neden göçmüyor?

Ezelden beridir dönen şu devran,
Günün akşamını boyarken her an.
Bana bu dergâhta günahı soran
Şefkatsiz zamanlar sevap seçmiyor.

Amasya