Yalnızlığın hükmünde hükümdar olsamda
bu yalnızlık zerresini, girttiğine kadar dolduran hükümdar,
senin karşında boynu kıldan ince, koskoca bir tahtın hükmünü kaldırsada ismim, gönlüm bir Zeynebi kırmaya teğet geçemiyor.
Yıkamıyor dağları, eritemedi buzları gönül sarayında ki bahçıvan bu çiçekleri sulamıyor. Kalem sende ilahın gücüyle yazsan ne çıkar...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta