Hükümdar Şiiri - Umut Onur Çöpür

Işığın iyiliği yeryüzünü kapladığında
Korkak bir kaplumbağanın kabuğuna çekilmesi gibi
Ağır ağır çekiliyor korkular
Nefes alıyor bir bebek
Hareket ediyor iskeletim
Ve seslerin kaosu evreni düzenli kılıyor
Güneş gittikçe daha ağır batıyor
Aldığım nefesi yavaşça bırakıyorum
Gün kararıyor
Bir adamın yavaşça öne düşüyor başı
Ve susuyor kaos sözün tükenmesiyle
Karanlık her şeyi çıplaklaştırıyor
Artık hareket yok
Tüm sesleri kısıyorum
Geceye duman yakışıyor
Ya bir hayal var ya da bir anı
Her zaman bir kadın
Kadının suya değiyor ayakları
Ve dalgalar kadını okyanusa taşıyor
Okyanusun dibi yok
Hiçbir dalgıç geri dönmedi
Ellerim sakallarımda geziniyor
Olanca sakinliğimle ben
Her an patlayacak bombanın
Kıyametini bekliyorum
Sokaktan geçen bir kedi
Bir ağacın dans eden dalları
Karanlık bir odada ağlayan bir genç kızın gözyaşları
Duvarların gardiyanlığıyla bölünmüşlüğümüz
Soyut kılıyor bizi
Kavramlar yuvarlanıyor bir tepeden
Sisifos istifa ediyor görevinden
Gırtlağı terliyor bir ölünün
Çocuklar başında bekliyorlar
Bir akbaba açıyor evrenin en geniş kanatlarını
Yatağımda bir kartalın kanatlarının güvencesiyle
Ne zaman yükseldiğimi bilmeden
Düşmeden önce uyanıyorum
Hükümdarlığını sürdürüyor gizemli bir kral
Kendisini tanımama izin vermiyor ölüm
Yaşıyorum