Hüküm Giymek Şiiri - Fırat Çalışkan

Umut tüketip hep hazırdan yedi ömrümüzü hayat
Bir türlü sevinmesini ve sevmesini öğretmemişti bize
Her düş kırıklığı bir cam kesiği gibi acıtınca yüreğimizi
kaderi suçluyorduk
Hint kınası olsa yine çıkardı bu alın yazısı diyorduk
Hele birde sevip sevilmemişsen kişilik namına herşeyi kaybediyorduk
Tüm çelişkiler dolduranca beyin denen su yığınını
hepten aptallaşıyorduk
Ne sarhoş oluyorduk, nede ayılıyorduk
Bazen nefrete dönüşürdü nankörlükler
Genzimizi yakardı kokmuş kalleşlikler
Ve bir bir yok olurdu umutlar, kurulan düşler
Sevmeye yemin içtirir gecelik sevişmeler
Ruhlarımız güzelliklere kör bakar durur
Bize kalır ölü sevdalar
Öldürmediğimizi bile bile kahır vurur
Şahidi yoktur çünkü
Her türlü hüküm giymek kaderdi