Gönlüm tabutluk gibi dar bir kafeste.
Mutluluğun dibine her vuruşunda
Prangalara vurulur.
Hüküm giyer karanlığın kıskanç mahkemesinde.
Tek suçlu mutluluktur,
Cezası ömür boyu tabutluktur.
Zehir zemberek ederler en güzel mevsimini.
Yürek dayanmaz, ruh umutlara tutunur.
Mevsimler karışıverir;
Yazın buz tutar,
Kışın çöl olur.
Kimseler sarmaz seni, kimseler bilmez.
Tek dostun tabutluğun karanlığı olur.
Kayıt Tarihi : 27.9.2018 00:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!