Hüküm Gecesi Şiiri - İbrahim Ateş

Kanı bozuk bir fahişeydi dünya
Ve ona her seferinde aldandı âdemoğlu
Kanı şerbet bilip içti koynunda metresi ile
Melek yüzlü kadınlar öldürüldü hiç uğruna

Çiçekler yetişmez oldu mezarına kadınların
Azrail işler kesat geçsin istiyor
Bir heves uğruna hiç olduğunu gördüm umutların
Cehennemi yaşayanlar asrısaadeti özlemiyor

Kırlara koşması gereken çocuklar
Ellerinde karanfil ile mezarlığa gider oldu
Yasa büründü caddeler sokaklar
Yasa çıksın artık diyenler kaybetti umudu

Hüküm gecesinde güneş bile solundan kalkar!
Yerle bir olur dağ, taş, ova ve insan
O vakit düğüne gider gibi haşrolur kadınlar
O gün zalimler için çetin geçer mizan