Hükmü Yok Artık Şiiri - Tuğba Ecevit

Ağır aksak geçiyor zaman
Dilimin ucunda mor pelerinli bir kış
Ve ayaklarımın altından sızan
Faili meçhul beyaz fısıltılar
El bile süremediğim
eriyen umutlar

Biliyorum

Yaradan bir kabuk daha kaldırmak
Durması mümkün olmayan bir iç kanama

Doğurduğum şiirlerin dudaklarında ruj izim
Her öptüğümde sen kokuyorsun
Bekareti bozulmuştu bütün cümlelerin
Çünkü
Tenin, tenime pişmanlık sızdıran
Bir sol taraf misafiri

Cebimden taşmaya müsait aşk kırıntılarım
Kırıntılarım küf kokuyordu

Ki doğru
Ne zamandır aşık değilim

Kal istedim!
En azından
Bir sigara molası kadar…

Şimdi

O kadar soğudu ki yerin
Senden sonra o kadar dondum ki
Hani kesseler beni
Bir damla kan
Akmaz dahi

Ki doğru
Mekansız kaldım

Ve

Bir aşkı bıraktım ellerimden hükümsüzdür...