Huğ '4' Şiiri - Hakan Karaduman

Değirmen bu evren,

Dişlisidir suda dolaşan.

Derken, cehennem evren

Yanan,

Suda serinleyip

Yeniden,

Yanan.

Aynı suda çamaşırlar yundu

Sizden kalan;

Pis bir hırs ve benlenen…

Girdi suya
Evrendeki mavi gezegen
Üstündeki hastalıklı ruhları
Yıkamaya.

Hastasın sen; -Biz; yani hepimiz-

Hasta olduğun için gönderildin dünyaya

İyileşip gelivermen,

Değil,

Hasta olduğunun bilen…

Gün gün kaybolur gider o çocuk
Renkler solgunlaşır
Havadaki nem ağırlaşır
Zamanla

Kaybolur giden…

Huğ eskir… orasından burasından rüzgar yol gider.

Içindekiler;

Belli etmeden savaşırlar
Herkesin içinde bir er meydanı
Yüzlerde insancıklar.

Ha bir de, Çingeneler taşır sırları,
Tarihin içinde dolaşırlar, dururlar,
Sanırım durdular.

-tam diye birşey yokturki-

Değirmen döner, kızgınlıklar erir suda

Sudan gelip suya dönecek

Olan suda.