Hudutsuz sevda Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Hudutsuz sevda, bir çiçek gibi
Açar geceye,
Yaprakları yıldızlar,
Kökleri sonsuzlukta,
Her yaprağında bir hüzün,
Her açışında bir umut.

Hudutsuz sevda, karanlıkta parlayan
Bir lale gibi,
Kökleri toprakla derin,
Ama ışığı kalpte,
Her akşam bir başka renk alır,
Her sabah bir başka rüya…

Hudutsuz sevda, bir deniz gibi
Derindir içimde,
Dalgalanır içimde sessiz,
Sonsuzluğunda kaybolurum,
Bir kıvılcım gibi parlayan
Her duygum, her hatıram.

Hudutsuz sevda, bir gökyüzünde süzülen
Kuşun kanatları gibi,
Uçar içimde her an,
Beni dertlerimden,
Hüzünlerimden,
Bırakıp giderken,
Her yudumunda huzuru bulurum.

Hudutsuz sevda, hayatın anlamı,
Bir çiçeğin solgunluğu,
Ve hayat, o çiçeği sulayan
Bir sevdanın sonsuzluğu.

Her anı, her bakışı
Bir nehir gibi akar,
Ve ben, o nehirde
Kaybolurum, derinlerde…
Hudutsuz sevda, her anı bir umut,
Her anı bir başlangıç,
Ve her veda,
Bir sonbahar rüzgarı gibi…