Hudutsuz karakollar çizdim
İçimi nereye koysam sığardı
Kulaklarım güzel sözler duyamayacak kadar sağırdı benim
Gözlerimle kahve çekirdekleri kavururdum
Ateştenip, küllenip, sönüp giderdi
Bir çift el bağlasın yüreğimi
Kargalar gülsün halime
Leylaklar kokularıyla cakalar satsın, kahkahalar atsın
Ayaklarım yürümeyi reddedecek kadar yılgındı benim
Sözlerimse parça parça ederdi kalbimi
Aynalar kırıktı
Hıçkırıklardan aşağı kabul etmezdi
En ustasından kıyı bucak kaçarak
Ayıp olurdu yüreğime
Acılara bulanıp bir damla suyla yıkayamazdım
Ve ben yine
Hudutsuz karakollar çizdim
İçimi nereye koysam taştı.
Kayıt Tarihi : 3.8.2023 09:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İstediğiniz kadar sınırlar çizin ya da sınırsızlıklarda yaşayın kendi sınırınızı aşamadığınız sürece bir adım öteye gidemeyeceksiniz. O aynalar kırılmalı, leylaklar cakalar satmalı, kahkahalar atmalı siz hiçliğinizde varlığınızı bulmalısınız ve şunu bilmelisiniz ki içiniz kendinize dolmadığı müddetçe kimse de taşmayacak.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!