Hudutsuz Şiiri - Muhammet Üresin

Buralar soğuk hala ama üşüten yağmur mu yoksa oluk oluk içime dökülen yokluğun mu bilemedim
El açıp oturdum kaç gece yalvardım yakardım tanrıma çıkmayayım sabaha diye ama yine ölemedim
Rivayet odur ki hiç ısınamamışsın sende benden sonra oralara artık ne kadarı doğru bilemedim
Rahat bir uyku yüzü göremedim ama ben senden sonra güzel bir sabaha uyanıp bir günaydın diyemedim

İçimde bir çocuk bekler durur hala döneceksin diye umutla yapamadım temelli gitti o diyemedim
Nasıl koyar bir yokluk bu kadar anlamadım ama öyle bir gittin ki bomboş kaldı içim bittim bak ben tükendim
Kimler çeldi aklını ne içindi bu yolculuk söyle bizi neye değiştiysen değdi mi bari onu bileyim
Işığım havam suyum toprağım benim nerde kimleysen dön gel yine bak sensiz soluyor bir bir bütün çiçeklerim

Vermiyor hiç bir şey seninle aynı tadı bulamıyorum kimsede senin verdiğin huzuru
Almıyor aklım bu uzaklığı olmuyor sensiz yapamıyorum yok ki özlemimin hudutu
Nerdesin be sen gün ışığım bir ses ver koşup geleyim bir adres yada küçücük bir ipucu
Çiğnedim kaç kez yine çiğnerim uğruna ellerimle ateşe veririm ben o gururumu