Huday Şiiri - Ömer Faruk Zülfikar Bakuri

Kanat kanat uçan doğan
Havar ile sesler kağan
Ol doğanın havar duyan
Koşup gelir poğan poğan

Doğan ünler tanrım feza
Feza yerde merih giza
Aman kağan bahşi sesle
Gelsin feza giza hiza

Poğan poğan gelenlerden
Tanrım söyler barak yerden
Ulu tanrım ulağına
Sayfaların verdin serden

İnek bakar hatun ana
Der ki anam gemi mana
Rahim tanrım ol gemiyle
Deva gönder bu umana

Camel huday tanrım kabe
Kabe evim kamer nebe
Huday tanrım ol haneye
Varan deyi benzi kübe

Ol doğanın avaz duyan
Fare demiş varam yayan
Diyem doğan firak tanık
Anlat bize merih rüyan

Sahip tanrım bu bahar kut
Kutum dolsun helva nohut
Sözlerini diyen şebek
Ondan ister elmas yakut

Bay bit ise edep ile
Ünler çalap evi güle
Der çalabım rahman rahim
Merhamet et bu bülbüle

Hışım ile doğan kuşu
Der ararım bahşi kişi
Diyem bahşi kelam ile
Pek yorumla bu zor düşü

Der gördüğüm bir dev gelip
Elinde var bir küb halip
Dedim deve ol kübü ver
Kübü verdi dibin delip

Ahmer kübe adem dedi
Hem mazide bir şavk idi
Müzik ile semah dönüp
Raks eyledi vadi vadi

Doğan yolu kabe prak
Buhara bask prak firak
Sonra afrik amerika
Ardı kudüs abhaz trak

Ol yerlerde arayam kam
Diyem a kam galip sakam
Berk çalabın evinde meşk
Sen eyledin anlat bakam

Yola düşen ol doğan mah
Felek felek döner semah
Bakar okul içte bir kam
Sorar kama ev ne demah

Kam konuşur tanrı kamus
Söyler eve hayat namus
Kim evini bilmez ise
Ona söyle maymun domus