Hüdaverdi Efendiye

Hocamız yorulmuştur sürekli aldanmaktan,
Üstelik de bıkmıştır daima kazıklanmaktan…

İp takmışlar boynuna daima sömürürler,
Sürekli gel, diyerek bencillik düşünürler…

Falanca yere girse hocam, neden gelmezsin?
Biz seni bekliyorduk bizim müşterimizsin…

Filanca yere gitse bize neden gelmedin?
Hani adamımızdın ihanet mi edersin?

Hocamın işleri var gelmeyecek oluyor,
Birçok hastalığı var yorgunum, diyemiyor…

Yine de uğramakta anılan bu yerlere,
Tevazu gösterse de sunmaz düşüncelere…

Çok kez dışarıda yok çoğu gün evindedir,
Sanırlar dışarıda derler gelmemişsindir…

Dinç olsa her gün uğrar internet kafesine,
Sahip olur aklına sahip olur nefesine…

Bozuntuya vermeden, diyor, başka yerdeydim,
Adamınız değilim sizleri terk etmişim…

Başkaları çağırır onlarla birlikteydik,
Biz satılmış adamız itibarı kaybettik…

Hocam her gün çıkmıyor haftada bir iki kez,
O zaman da uğruyor biliyor bunu herkes…

Diyemiyor ki zorda kalmasam geleceğim,
Yüreğimle, kalbimle bilin ki sizinleyim…

Lokanta hesap sorar terzisi laf konuşur,
Hocamı anlamazlar anlamaları zordur…

Hiç eksilmez bu laflar neden bize gelmezsin?
Buralar işyeridir bizi desteklemezsin?

Oysa hocam destekler anılan bu yerleri,
Ama belli edemez ruhundan geçenleri…

Adım atmamış diğer internet kafelere,
Tek kafesi burası girmez diğer yerlere…

Kafe yine aynı yer lokanta hiç değişmez,
Hocam tek adamınız başka yere de gitmez…

(2015)