Hüdara Şiiri - Hüdara Mehmet

Gönüldeki yaralarım fani sevda yarasıdır.
Yaşadığım bu otuz yıl belki ömrün yarısıdır.
Belki de bir yudum su rızkımın son damlasıdır
Kim bilir koşsam belki yetişirim Hüdârâ!

Beytullah’a muhafız olan ebabilin gagasıyım.
İbrahim’e su taşıyan karıncanın çabasıyım.
Vuslata ermesem de ben bu yolda ölesiyim.
İnşallah belki bir gün erişirim Hüdârâ!

Olmayanı var edemem, olanı inkâr edemem.
Güneşe ışık tutamam, okyanusa su veremem.
O kadar acizim ki bir damlada boğulurum,
Hiç ışık vurmasa bana gölge bile var edemem.
Doyurmazsan aç kalırım, affetmezsen arınamam.
Affet beni, doyur beni, şerlerimden ayır beni.
Yolunda daim eyle, akıbetimi hayreyle.
Bir zalimin mermisiyle bedenimden ayır beni…
İşte o zaman inşallah kavuşurum Hüdârâ!