Hücrem ve sen Şiiri - Hakan Çavdarcı

taştan duvarlar örüldü
yıldız kaplı mavi göklere,
hicran bir türkü iştahladı,gönlümün sefaletini.
ak güvercinler uçurdum
demir kapılar ardından,
sana gülümseyen,benden uzak bulutlara.
sesin yankılanır
dört duvar beynimin hücrelerinde,
kutsal ellerin ne kadarda uzak ellerimde
ah bir tutabilseydim ellerini
demir parmaklıklar erirdi aramızdaki özleme.
taş örtülü avlumda
her volta atışımda,
bir seni çizdim hüznümün duvarlarına
birde sensizliği paylaştım,müebbet açlığıma.
çığ tutuyor buzdan bezenmiş
umuduna hasret yalnızlığım.
kelepçeler acıtmıyor
suçsuzluğuna mahkum ellerimi.
hiçbir hücre cezası isyan ettirmiyor
hayalinle paslı duvarlara.
kahrediyor,
senden uzak geçen ömrüm.
sana varmayışımın çentikleri
bir gün daha senden uzak götürmesi,
hüzün aşılıyor damarlarıma