Hücrem Şiiri - Eşkıya Şafak

burada..
yeryüzünün lanetli çocukları..
bir kirli sakal eşkıya, bir dağbaşında, cebinde tek tük mısra.

siyabend gülüşün.. nice ey sultan..
özgürlük; kuşların gözbebeklerinde...
senin neyine...
bak işte.
işte oradaa
sağmal bir küfrün medetsizliğinden umar gibi..
isyancıl, , kurşun yarası, , sessizlikten biçare.
yıldızların beliğinden muzdarip, , ayın şavkında bir tehlike,
dirilişini sakla, ey Firavn;
depremlerimi kuşandığım zaman
işte o bolluk-bereket anında,
düşlerimi sızdırıp sınırların ötesine..
mavilerimde cabası..
kucakladığım zaman ölümü yüzbin yıl öteden..
geleceğim dikenlerin insancıl yanıyla.
geleceğim postallarımı bir darağacında semirttikten sonra...

ilişmen bana..
mahcup dileklerimle tuna boylarında secde ederken Rab'be
o kurşuni ağıtla, , anamınn koynuna bir zemheride, ,
bir siyah çarşafa dolanıp sokağın başında..
bütün eşkıya sezilerimlee
işte o ann..
eşkalsiz türkülerimle..
kirli sakalım ve iğreti sevdamla..
bir pusu izini taşırken sırtımda..
tabancamın namlusunda ellerin olacak ey cevri-cefa..
hücrem benim...
telaşeli bakışların ne yana..
iştee buradaa
benim hoyrat,
anaforlarla bitap.. şafaklara bezelerii üryan yüreğim...