Hücreler Tutar Şafağı Şiiri - Sinan Bayram

Hayat tüm güzel renklere boyanmış
Sonra hüsrana uğratmış yaşayanları
Bulutlar öpmüş dalgaları sürgünce
Kuruyan gecede uykuya yatmış düşler
Sonrası zifiri bir tutku sevişme
Gecenin rengi barut rengine benzer
Gölgeler ağıt yakar dar ağaçlarına
Maviye uyanır toprak uçuşur hayaller
Sönmeyen meşaleler uzanır boşluğa
Yaşlı gözler bulutlara inanmış kanmış
Sonrası yağmur ruh sırılsıklam aşk
Hücreler tutar şafağı koparır dalından
Derinlere davet kör kuyu akar içten içe
Bir göz bakar zirveye bir göz en dibe
Terkedilmiş kentlerde kaybolmuş tüm izler
Kitaplar atılmış sağa sola hikayeler eskimiş
Ne kendini seven kalmış ne başkasını
Gece karalar baglar ay aglar demet demet
Cehennem üşür kapalı kapılar aralanır
Dilde ki şarkı düşmüş rüzgarın avucuna
Büyü bozulur her zerre kan revan
Uyumayan günahlar acılarla dolup taşar
Su bulanır kum tepeleri mezar olur
Silahlar sus sa bile geriye bir hayat kalmaz
Karmaşık duygular çiçek verir hüzünlere
Güzellikler bilmez ayrılığı öyküler ağır roman
Sular çekilince inciler öpüşür ellerle
Çıplak cesetler arınır vedalardan
Uçurumlar can yakmaz can alır öylece
Yalnızlığa çivilenir çarmıha gerilir hayat
Acılar aşka soyunur sevgiler kan ağlar
Göçmen kuşlar bırakmaz hicran yarasını
Mavi türküler kör kuyular da yankı bulur
Suretler bırakmaz hayata ölüme sığınmayı
Öncesi sonrası deprem diriliş hayal olur
Güzel düşler Vurgun yer bölünmüş uykularla