Hücreler Şiiri - Muharrem Güney

Şimdi asırda bir olan dönemdeyiz.
Seçim bizlerdeymiş.
Ya havalandırmadaymışız.
Yüzümüzde maskemiz.
Çöğunluk hücremizdeyiz.
Maskesiz yaşamayı seçmişiz.
Evler dolu.
Yollar boş.
Şehirden şehire değişir.
Bu durum bir hoş,
Ararsın birini.
Buralar boş.
Der " Buralar dolu. "
" Gel sen de koş. "
Şimdi benim hücrem bir hoş.
Burada maskesiz yaşamak bir hoş.
Dışarıda ne var?
Maskesiz çıkılmaz.
İçeride maskesiz şiir okumaya,
Yazmaya,
Doyulmaz.
Bazen de bakarım hücremden.
Yollara,
Alışmışım insanlara,
Araçlara.
Hasret kaldık.
İnsana,
Araca,
Ne olur biz insanlara?
Bu işin sonunda.
Bu işsizlik son bula.
İnsanlar ekmeğe doya.