Hücredeki Dost Şiiri - Mehmet Bor

Bir sen bırakmadın,
biliyormusun.
Koskoca tabir edilen..
İkimize dar olan bu dünyada.
Kaybolsan.Görünmesen de
Sana kızamıyordum.
Hadi gelmezsen...
Seni de
Kaybetmekten korkuyordum.

Küçük dünyamda
Bir sen bırakmadın,
biliyormusun.

Alışkanlığın morfin
Gelişini beklemek
Bir o kadar zor.
Hakkımın olduğunu, sanıyorum.
Ne günleri
Günler ne ki
Seneleri paylaştık seninle.
Geceleri gelirdin her zaman
Gelmediğin gece
Sabahladığımdan habersiz,
Bekledim....

Sevdiğin beyaz peynirin kokusunu
ilk defa almamıştın.
Ne oldu da gelmemiştin.
Farkındaydın.
İstemiyorlardı seni
Amma,
Hiç böyle yapmamıştın.

Öyle vakti olmuştu uyandığım da.
Gördüğüm de,
Sevinç bir yanda,
Şakkınlığım bir yanda.

İlk defa gündüz gelmiştin.
Bir gariplik vardı; Besbelli
Sadece başın çıkmıştı,
deliğinden.
Üstelik gözlerin de açıktı.
Beni arıyordun sanki.
Okşamak istedim başını,
Oysa
Canın çoktan bitmişti.

Bir sen bırakmamıştın,
o güne dek.
Senin de ömrün yetmedi
Ne yazık ki,
Sonuna dek.

Mehmet Bor