Hücredeki Adam Şiiri - Hatem Kardeşler

Suat YAĞIZ’A

Kapanmış karanlığına gecelerin
Bir türkü tutturmuş uzaktan uzağa…
Ana demiş,
Baba demiş,
Yar demiş,
Sıla demiş ağlamış…
Gün olmuş hasreti;
Koğuş duvarlarında çınlamış…
Gün olmuş gurbeti;
Yalnızlık diye tanımlamış…
Gün olmuş bir güz ekimini düşlemiş,
Karanlık gecelerde…
3-5 nöbetçilerinin gölgesinde…
Yaşadığım dünya “Hücre”dir demiş,
Ki düşüncelerimizi prangaya vururlar,
Düşünce fırsatı vermezler adama…
Zaman gelmiş “Hücrem” dediği dünyası
Küçülmüş,küçülmüş…
Kağıthane sırtlarında bir cisim oluvermiş…
İşte kendi kabında,
Kendi hücresinde bu adam;
Yine bir güz ekimini düşlemektedir,
Yine anasını,babasını yarini,
Memleketini özlemektedir…

(Hasret İçimde Bir Dağ) Kitabından