Hücrede Zaman Şiiri - Sinan Bayram

Bir taş duvar susar, ben susarım,
Gölgeyle konuşur oldu düşüncem.
Işık, bir anlık misafir gibi,
Geçip gider, ardında sessizlik dem.

Demir parmaklıkta erir günler,
Her biri ağır, her biri paslı.
Saat tik tak değil artık,
Yüreğimde döner zamanın yaslı halkası.

Yalnızlık, bir sarkıt gibi sarkar tavandan,
Her damlası içime düşer sessizce.
Ne ay var burada, ne yıldız, ne de rüya;
Sadece kendim varım, kendime çepeçevre.

Bir cümle gibi bölünmüşüm hayatın içinde,
Ne başı belli, ne sonu okunur.
Ama bir şiir kalır hep içimde,
Karanlıkta bile kendini duyurur.