Hücre Parmaklığı Bildirileri

Zaman olur...

Bulutlardan daha ağır çeker gök yüzünü
Göz yaşı ve sitem
Yüreğinin örsesinde geniş bir yalnızlık ot verir
Tüm sözcüklerin buğusundan 
Sonsuz bir eziklik avuçlarında
Gecenin saçları çöl rüzgarlarından daha dağınık 
Yastıklarından daha buruşuktur günün yüzü
Yanılgılar ki ellerine 
Hep pütürlü iplerle dikilmiş 

İncelmiş bulursun ömrün ipini,
Sardıkça eski makaralara

Dilini çiğnerken akıttığı o kandan
Acısını nasıl yüksündüğünü toprağın
Anlarsın volta atan gardiyan gibi geçişinden
Dışarıya kilitlenmiş o kentin
Ayaklarında kayıtsız
Bir yaşamı sürüklediğini artık
Anahtar tıkırtılarından da
İşgal altında olduğunu
Tüm curcunaların

İçeride durur enlemi şu, diklemi bu
Durur acının küp hesabı
Boyu dört adımı geçmeyen
Hücre derinliği içeride
Gök doldurmak biter,
Biter adımların ırmak yürümesi de

Ranza, yastık, yastık altında çakı 
Unutulur orada bir tunel kazmalı 
Bu yolun sonu hürriyet
Ve en geç
Üçüncü günün sonunda
Kafatasına hiç aralıksız
Damlayan su
Dalgalı bir deniz gibi algılanır

İçerisi kemirgen bir kurttur
Kemirildikçe kemirilimiş olur
Aklın genişliği de
Artık her şey bir toz zerresi kadardır ancak

Kirpik uçlarında ay da...