Hücre Şiiri - Seyit Ahmet Düzen

Elleri taze ekmek yumuşaklığı sevgilim
Beni hatırlarmısın?
Özgürlük esiri mahkum sevgilini
Hücremi maviye boyadılar
Düşlerimde mavi bakan gözlerin.
Uyanmak kabusum olur, oyanamam.
Öyle özledim ki güneşin doğuşunu
Her sabah parmaklıklardaki
Sahte özgürlüğe tavır alırcasına
Hücreme misafir olani
Güneşin doğuşunu seyret can
Düşerimde göreyim.
Beraber izleyelim gün batımını.
Ufukta güneş ölürken
Can çekişirim hücremde
Yalnız kalır hücrem, kararır
Ben de ölürüm sevgilim, özgürce

Bu gün hücremin yaş günü
Adini yaprak misali solduğum
Eridiğim gün koydum
Ben ahmet derim
''özgürlük sevdalısı ahmet''
Gardiyanlar ''F tipi'' cezaevi
F tipi bende mahkum, cezalı
iyiki -neden-doğdun ahmet! !