Hücre Şiiri - Talip Kaplan

Saat yirmidördü vurdu bak
Bir gün daha gömüldü maziye.
Yine demli bir çay,
Ateşe boyun eğmiş sigara.
Bir kalem, bir parça kağıt
Ve dilsiz bir iç dünya...

Düne kaçmış tutkular
Yarınlara koşuyor umutlar
Bu güne sığmış,
Tüm boşluklar, yokluklar.
Sigaranın sesinde efkarlar
Her nefeste cirit atıyor,
Tüter ve yiterler
Darmadağınık dumanlar gibi.
Kulaklarım çınlıyor,
Yalnızlıklar andıkça adımı.
Ah şu duygular,
Her şeye sebep değil mi?
Duyguyla kapanmış bir sonuç
Ama iyi, ama kötü
Er geç yazılan yazı,
... bitti
Ama acı, ama tatlı
Elde var, anılacak bir anı.

Mürekkep yalamış bir çubuk,
Kireç badanalı, odundan çarşaf
... kareli
Kaliteli bir bilinç musluğu.
Akmaz duygular,
Mürekkep dökülmez beyaz çarşafa
Kahretsin...
Yine konuşmaz bu iç dünya,
Dile gelmez bunca duygular.

Konuşsa neye varacak ki,
Kime neyi ispatlayacak
Hangi savaşı, kime açacak.
Yahut,
Kimle, neyi paylaşacak
Dilinden anlayan kim, hani
Birisini göster hadi
... hani?

(02 Mart 1994)