Torunu çığırdım, möktup için;
Oğlum gel eline bi galem al,
İçim sızlar için için...
De ki; bizim gelin tembel belli...
Ben de yoğurt şorvası içtikten kelli,
Çamaşırları soydum,
Gazzige suyu koydum.
Gelinimiz ne iş yapar ne güç,
Gezer de gezer...
Bilesin çok gezenden insan bezer.
Çamaşırı da ben çitiledim,
Unu da ben eledim,
Ekmeği de ben beledim...
Bir yandan balcanı soydum,
Hemencecik guşganaya koydum.
Kimsede gayıt yok...
O hers ile gilgili aldım,
Balcandan galan ataşa saldım.
Çocuklara derim;
Olun malınıza mugayyet,
Bu da benden size vasiyyet.
Güz geldi degirmana kalkmak lazım;
Bunları niye derim? Gamsızın ki başa kakmak lazım.
Sana geçer oldu nazım.
İyisi mi bervannigimi tağham,
Gidip inegime bağham.
Susamıştır biçare,
Ahır eve bir çare.
Gelin düğüne gitti,
Benim de sözüm bitti.
Gerçi düğünde goleydir çapik çalmak.
Nene lazım süt sağıp yoğurt çalmak...
Emme çok çapik çalanın,
Tahtıbegi boş olur,
Aklı da bir hoş olur.
Hubuş'un gelini gibi,
Hubuş'un gelini gibi...
Kayıt Tarihi : 9.2.2013 10:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Nüvit Topaloğlu' nun Malatya şivesi ile yazdığı Hubuş Gız'ın Mektubu adlı yazıdan müdevver bir şiir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!