Hûb rû Yâr Şiiri - Gizli Öznelerin Şairi

mevsimlerin değişmesi gibi bakışların
gözlerime değince ısınıp
çekince üşüyorum
her defasında bakışını düşürdüğün
yere dönüyorum
sen görmüyorsun
ben oraya gömülüyorum

aşığa kağıt kalem söz mü gerekmiş
ben her an bin dilde bin çeşit
sana seni yazıyorum
sen yeter ki
gönül kulağını açık tut
ve dinle
Sevgili
bir umutla
her gece tüm mecnunluğumu
yanına gönderiyorum
bir sofra kurdum
hasretten gamdan kederden
su diye gülüşünü
katık diye kokunu yudumluyorum
her gördüğüme senden bahsediyorum

gözüme hâb girmeden her gece
bir hûb-rû için şarkılar bestelerken Aşk Aşk
Sen nazende bir gül yaprağı gibi
salınacaksın öyle mi
yıldızları bir bir toplayıp avuçlarına
saçlarına geceyi süreceksin
uçsuz bucaksız
Güneşi çekip yörüngesinden
hapsedeceksin

öyleyse bende susacağım
sensizliğin çığlıkları bastırılmış hüzünlerini
içime ata ata
hasretinin ruhumun boğazına düğümlenmiş
asırlık
neslime yazılan gâmıyla...