Sarmış papatya dalını
Hu hu diye çıkıyordu
Arı çiçeğin balını
Hu Hu diye çekiyordu
Buldum zirvenin taşını
Gezdim pınarın başını
Pınar akan göz yaşını
Hu Hu diye döküyordu
Gök yüzünde bulut oldum
Arşa çıkan yolu buldum
Rahmet deryasına daldım
Hu Hu diye akıyordu
Kurt kuş uyanır seherde
Hu sesi şifa her derde
Bülbül konduğu her yerde
Hu Hu diye şakıyordu
Şu Muhsin’in derdiği gül
Birem birem serdiği gül
Can dostuna verdiği gül
Hu hu diye kokuyordu
Kayıt Tarihi : 19.12.2006 22:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhsin Özalp](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/12/19/hu-5.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!