Hu Şiiri - Osman Şener

Hu! ...
Var,
İlla Hu Var

Ne zerre ne küre var
Ne zaman, ne mekân var;
Sadece O var… Varlığı Hak olan var
Hu var… Yegâne var… Varlığı tek olan var.
O
Var.

O,
Yoktan,
Yaratandır;
Her şeye gücü yeten;
Kaadir olan…
Güzelce donatandır.
Dilesin yeter;
“Kun! ” Der;
Yoktan…
Yaratır.

Bir,
Sır ile
Yaratır Sırr-ı evveli...
Sır…
İlahi sır…
Halik’ın muradıdır
O, balların balıdır
Ki;
Aşk coşar icadında
Aşk-ı ilahi tadında
Sırlanır, sırlar ardında
Sır, sırla bürülüdür
Sır, özlerin özüdür
Sır Dür’dür
Dür’de;
Dürülü
Dür.

O,
Mukaddem,
Aşkla yaratılır…
Yaratan bilir
Ki;
Dür, birincidir
Dür bir İnci’dir
Dür gönül sevincidir
Dür…
Aşkın Taha’sıdır
Dür…
Hasların hasıdır…
Dür…
Dil şahikasıdır..
Dür…
Âşıklar ahıdır…

Ümmetin penahıdır…

Dür;
Dürr-i yektadır
Ati ve ezel perr!
O’nun la başlar O’nunla biter
Celbeder aşkı ilahiyi,
Celbeder…
Öyle ki:
Dür, O’nun Habib’idir
Dür, O’nun nesibidir
Dür, O’nun necibidir
Dür sırdır, sırdır bre!
Sır içredir… Sır içredir…
Sırr,
İçre.

Aynadır hilkat âlemi
Tecelligâh-ı ilahi!
Ayna ki; yoktan!
Kudret-i Haktan
Aynada zaman
Aynadır zaman
Aynada mekân;
Aynadır mekân
Aynada evvel aynada encam
Aynada; serencam
Ayna!
Yokluk kumkumam.

-Kun!
Tecelli aynada:
Big Beng!
Muazzam!
Ahenkler üstü ahenk
İlahi bir insicam
Bir anda her şey tamam…
…

Yaratılır:
Akla sığması muhal
Yaratılır:
Rengârenk olur zilal
Yaratılır:
Var sanılan hayaller
Yaratılır:
Yar sanılan hayaller
Yaratılır
Madde mana hayr u şer
Yaratılır
Hep ikişer ikişer
Yaratılır
Hep kandığımız yalan
Yaratılır
Hak sandığımız yalan
Hareket - Zaman…
Madde - Mekân…
Yaratılır:
Kusursuz ve muntazam,
Sıfırdan…
……
…
Ya
Subhan
İdrakin uçtuğu an
Ya
Subhan!
Hayrete düştüğü an
Ya
Sübhan!
Ne ilahi ihtişam! ?
Ya
Sübhan!
Almaz aklım havsalam
Ya
Sübhan!
Tecelliyat mutantan
Ya
Sübhan!
Durmadan… Yorulmadan…

Ya
Sübhan!
Zamanın bittiği an…
Ya
Subhan!
El aman… El aman
Ya
Sübhan!
Ya
Sübhan!
Aklıma verme ziyan.
Ya
Sübhan!
Vecd ile coştu iman:
Ya
Sübhan!
Çırpındı düştü vicdan
Ya
Sübhan!
Secdede itminan
Ya
Sübhan!
Tenzih ederim her an:
Ya Subhan!
Subhane Hu…
Subhane Rabbiyel Azim
Subhane Rabbiyel A’la
Amenna
Ve
Saddakna…
………………..

…ve…
Bu âlem
Serteser perde göze
Göz dahi perde öze
İşte görüyorsun…
Bak!
Hacet var mıdır söze.

Nar-ı aşka düşmeyenler, bulamazlar kemali
Gerçek aşk ile mümkündür, perdelerin zevali

Yüce rabbim görmek diler, kulunun kemalini
Kemale erenler ancak, seyreder cemalini

İlahi aşk mamur eder insanın ahvalini
Aşk aşıkın cennetidir, zevk kılar melalini

Elvan elvan…
Dalga dalga…
Yayılır,
Şeş cihete kâinat…
Seri ül hisab sıfatlı ol yüce zat!
Mukadderat için kılmış azim hesabat…
Bu hesabata göre yayılır cümle mahlûk
Bu hesabata ram olur her daim azlık çokluk
Ol Habir-i Mutlaktır ki her zerreden haberdar
Ne, nerede, ne zaman olacaksa öylece kılar karar
Yarattıklarından gafil değildir hâşâ… O yücedir.
Ol Kaadir’i mutlak hıfzetmese halimiz nicedir
Bu mükemmel yaratılış O’nun için nedir ki?
Bir sözdür… İlahi, latif bir hecedir
O söz ki; şu kitab-ı kebire,
Dibacedir:
“Kun! ”
Buyruğu ne büyük bilmecedir.

Yayılır…
Yayılmakta külli şey gündüz gece…
Örülür hece hece
Keyfiyet bilmece;
Emanet
İnsana.

Ve…
İnsan da,
Aynada.

Ayna:
Yoktan,
Yokluktan…
Ayna! Ayna!
Çatlayacak çokluktan

O
Bir
Hep bir
Vacibu’l Vucud
Artmaz eksilmez
Parçalanmaz… Bölünmez…
Kemal sıfatlarla muttasıf;
Tüm noksanlıklardan münezzeh İlah!
Subhan!
Subhanehu!
Suphanallah!
…

Vaktidir…
Bir âşık gönül;
Şiddetli bir istiğrak halindedir.
Seyreder…
Zeval bulur perdeler.
Damla,
denize
erer.
…
Bir
İkiden beridir
İkiler gölgesidir
Bir,
Vardır,
İki onun tersidir
Anlatılamaz ki bu
Ancak böyle söylenir
Bir kendini çekse bir
Tüm ikiler silinir
Bir birlikle sırlanır
İkiler sıfırlanır
Bir bakar!
Bakan:
O!
Bakılan:
O!
Gören:
O!
Görünen:
O!
Yalnız Bir…
Yalnız O zahir,
Aman Allahım!
Ne ayna, ne aynadakiler var
Yalnız bir…
Yalnız Hu…
Yalnız Hu var ya Hu!
Hu var…
Hu!

2007-Osman ŞENER (Evvahi)