Hu Şiiri - Süleyman Pekin

Dalgalar çalıyor kapımı
Depremler yalnızlığımın bekçisi
Ve akşam kirpiklerime yükselen koyu bir sahildir
Martı çığlıkları gezinir güvertesinde
Gözyaşlarım mı denize aittir deniz mi gözlerime
Bilemezsin hayret ülkesine geçsen de gözbebeğimden
İçsen de dudakların kanmayacak
“Mataramda tuzlu su”

Savrul da yürü kıble aşısıyla
Sür ruhunu bisiklet sürer gibi kuşluğa
Eller teslimiyetim lezzetini ne bilir
Beyninin solyarımküresinde bahar hazırkıta
Guddelerin kıvrım kıvrım maveraya karışıyor
Yarışıyor mücerred ışık hızıyla
Zaman kaybedecek insan da kazanmayacak
Sihri yitik namusu

Yalnızlığı yalnızlıkla sına
Korkut karanlığı karanlıklarla
“Hutame nedir bilir misin”
Anlat yangınlarında sinenin yaşasın Hutame
Artık dalgaların kirpiklerine yürümesi yanlıştır
Sen bir depremsin kendini alıştır
Sen sarsmadan İstanbul uyanmayacak
Çalmadan sur borusu