Htırladım Şiiri - Hürmüz Demir Söğüt

Hatırladım
Hatırladım bir akşam denizi seğre koyulmuştum
Gözlerim hüzün, uçan martılar çığırtkan, dalgalar hırçın
Ne tek başıma kendimi dinlemek nede yanlızlığa giden yolda ağlamak
Kirli dumanlar, erimemişti karlar, haber bile yoktu o baharlardan...
Adım hüzündü, hemde deli hüzün, çığlığım duyulmazdı
O zamanlar yaşadığım şehir koskocaman, kalabalık o kadarda kırılgan
O günlerde her şey akıp giderdi bende şaşardım
Karanlıklar aydınlık, aydınlıklar karanlık
Güçlüydüm kim bilir belkide...
Gemilerde bir aşağı bir yükarı boğazı aşan
Kimse, kimseye aldırmaz halin nedir diye soran olmazdı!
Kayıp olurdu insan insan seli içinde
Dibi görülmez, güneş görülmez bir orman.
Bir ana, iki oğul, bir kız, gelin damat
Belkide o günlerdi anılan....
Nasıl isyan ettiğimi bir ben bilirim bir yangının ardından.
Uykularım bölünüyor şu dört duvarı bekliyorum
Söyleyin bana sararmış duvarlar ölümüm ne zaman!
Devamlı bir şeylere baktım, bir şeyler koruyup kızdım delendim
Kızgındı, kırgındı şu gönlüm bahtıma
Doğduğu güne kahır eden.
Hatırlarım bir akşam denizi seyre koyulmuştum
Gözyaşlarım hüzün martılar çığırtkan, dalgalar hırçın
Gündüzler bile karanlıktı, geceler hüzün, kırılgan
Dünya yok olup giderdi yaşarken ayaklarımın altından
Annemin akan göz yaşları, belkide kaderine ağlayan
Ben çocuktum yanlızlıkların, acıların ardından
Kadıköyde oracıkta işe gidip gelirken,
Yinede gülümserdi gözlerim.
Herkes ne zaman ölür! elbet umutların bittiğinde;
Güneş solduğu bir akşam...
Daha önce ölmedimi! umutlarımla, düşlerimle, yarınlarımla
Baktım anlayamadım, güldüm anlayamadım, öldüğüm akşam
Ne zaman düş düşer, ne zaman deniz yok olur
Kimbilir hangi akşam...
Ne zaman uzun yılların hasreti biter
Nered gülüp ağlaya bildiğim zaman
Artık gözlerim dinlendirir bir sürgünün,
süslü sanılan hayatını...
Söyle ey sönük küskün yüreğim ölüm hangi akşam
Müzikler dinlenir cidilerde, belkide yorgunun kendi sesinden
Nereye ey hüzün gülümseyen o nazlı akşam.