Hrantta Ağıt Şiiri - Çile Cenbey

Hrantta Ağıt

Hrantta Ağıt
Bir ölü yatıyor sokak ortasında
Vurulmuş upuzun yatıyor.
Ne haram yemiş, ne cana kıymıştı
Bulanmadan donmadan akmıştı.
Yatıyor toprağı kucaklarcasına
Ayağındaki tabanları delinmiş ayakkabıları ile
Zanaatkâr bir halkın evladı Hrant yatıyor.
O hakki! ...
Vurulduktan, kovulduktan, kırıldıktan sonra;
Geride bir nalbandı dahi kalmadı ülkenin.
En güzel taşı işleyen ki onlar,
En güzel şarabı mayalayan ki onlar,
Onlar ki...
Engüzel hanları, hamamları, kasırları, pınarları
Onlar yaratırlardı.
Toprağın dilini bilen onlar
Bakırı oya gibi işleyen onar.
Hrantın o halkı biti, Hrant öksüz kaldı.
Anası öldü, babası öldü Hrant öksüz kaldı
Kayıp eti birçok yoldaşını Hırant öksüz kaldı
Kırmadı boynunu çaresiz öksüzler gibi
Kartal kanadı gibi açtı kollarını
Aldı kollarının altına kendinden daha öksüzleri.
Kanayan yüreğiğinin yarasını,
Sardı
Sevgi ile barış ile umut ile
Öylesine basdıki ülkenin toprağına
Ayakkabılarının tabanları parçalanırcasına
Cesur mu cesur, yiğit mi yiğit
Haykırırdı avazı çıktığı kadar
'Bu ülke benim, bu toprak benim
örtülmesin bu toprağından başka toprak üstüme'
Vurdular Hrantı...
Güvercinleri öksüz kodular
Hrant sustu.
Kürdü bağırdı 'Hrantız' diye
Türkü bağırdı 'Ermeniyiz'diye
Laz’ı geldi, Çerkez’i geldi
Yüz binler olup bağırdılar hep bir ağızdan
'Hepimiz Ermeni’yiz, hepimiz Hrant'ız' diye
Sonra! ...
Yüz binler sustu, selama durdu,
Bir çift kanat çırpıntısı duyuldu,
Bir çift beyaz güvercin Hrant olup;
Kanat çırptı Ağrı dağına doğru
Ardından yanık bir Ermeni ezgisi duyuldu.
' sarı gelin' diye

Çile Cenbey