Hrant’a Şiiri - Edip Yeşil

sen gideli
öksüz kaldı
g ü v e r c i n l e r,
ç o c u k l a r,
s o k a k l a r...

sen gideli
nar taneleri
sarı gelin
sen gideli yalnızlık bir başına...
ardında
gözü yaşlı, yüreği öfkeli...

sen gideli ‘Rakelin’
sen gideli asi ve mavi,
biraz nemli ve kırık...
sen gideli yoldaş
yalnızlık, daha bir yalnız ve kimsesiz.
sus pus oldu Ararat senden sonra
ve
bir kanadı kırık kaldı,
Ararat’a koşan/uçan kuşlar.

sen gideli
bir mevsim daha eksildik,
bir gün daha...
şimdi biraz daha yalnız
biraz daha azız
azaldıkça çoğalıyoruz...