Hozan Şiiri - Bilal Yavuz

ölünmüyor yaşanmadan ölüm dahi
böylesine kudururken yaşarmak
aşkla örülmüş çocukların genzinde
eprimiyor, kanırmıyor, ırgalanmıyorsa
tekeller, diasporalar, faiz lobileri
mutluluğun özlediği şayan yüreklerde
nesli tükenmekteyse umut çiçeğinin
kardeşim, günümüz gelmiş demektir

bombe verip düşlere, ırgatlaşarak
şahadetten pıhtılanmış bu vatanı
yeniden hükümdar kılmak hüküm sürenlere
bize miras kalan tek vasiyettir

insanlık, engin caddelere sığmazken
dar sokaklarda refah içinde koşarken
bir nefhaya bakarken domino taşları
Kanuni’nin yüreği Zigetvar’da atarken
belki de sanıldığı kadar zor değildir

kıyamete hazırlanan cihancığı
daha karizma çöküş için yapılanan
gökdelenleri, savaş cihazlarını
Hakk’a boyun eğdirmeden, ölmeyeceğiz!